Zor mudur hayat; yoksa biz mi zorlaştırıyoruz, kolaydan mı
öğrendik hayatı önümüze konan yemeği düştüğümüzde bizi kaldıran anne ve
babamız, bizleri kolay bir hayata hazırlıyorlar keyiflice yaşamımız için her
şeyi yapıyorken birden büyüğü verdik, olur olmaz şeylere kızdık bazen bu
kızgınlığımız da yanımızdaki insanların kalbini de kırıverdik.
Hayat yerinde durmuyor su gibi akıp giderken biz zamanın nasıl
geçtiğini farkına varamadık daha dün okumaya başlayan çocukken şimdi
üniversiteyi bitiren bir yetişkin oluverdik yâda evliliğe hazırlanan bir genç
kolay olmadı bu zorlandık uf-püf ettik bağırdık ve bazen de haykırdık sonuçta
bir yerlere gelebildik, olmayan iş, aşk ve okul hayallerini unuttu verdik, zor oldu bu ama ardına
takılmadık yeni bir yolla koyulduk hayırlısı dedik ve bir baktık ki zor olan bu
hayattın meyvesini alıverdik, olmayan iş hayatımızdan yeni güzel iş
olmayan onca olaylardan güzellikler çıka geldi.
Hayat hiç bir zaman zor değildir aslında insanoğlu hayatı
zorlaştırıyor önüne engel çıkmasını istemiyor yok öyle bir hayat burada her
şeye hazır olacaksın ey insanoğlu. Küçük şeylere takılıp düşmeden yürümeyi
öğreneceksin ve hayallerini inancınla, zor görünen olayları aşacaksın.
Kıymet bilmiyoruz galiba, en çok da elimizdekilerin... Sonra da oflamalara puflamalara başlıyoruz. Halbuki bir bıraksak şöyle kendi haline göreceğiz ki ne hayat zor ne de yapmamız gerekenler. Rabbim öyle güzel yol gösteriyor ki bizim çırpınışlarımız rahata erip oh demeye başlayınca boş gelmeye başlıyor. Kendi üzerimde denedim, gözlemledim bu durum çok fazla değişkenlik göstermiyor :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim:)))Elimizdekilerin ve bize verilenlerin kıymetini bilmek duasıyla.
YanıtlaSil