Fakirliğinle övünmüyor musun?

Nazar eyliyorum ‘Fakirliğim övüncümdür’ hadis-i şerifine. Nebiler sultanının sözüne teslim oluyorum.Fakrımı, acziyetimizi biliyorum. Her an muhtaç hissediyorum kendimi Allah’a.

Kur’ân’da fakirlikle ilgili kelimeler maddî veya manevî ihtiyaç anlamında kullanılmaktadır. Maddî anlamdaki fakirlik ise Allah’ın kullarını imtihan için vasıta kıldığı bir yoldur ve sabredenler bu imtihanı kazanmış olurlar.(1)  Mânevî anlamda zengin olan yalnız Allah’tır ve bütün insanlar fakir olup O’na muhtaçtır.(2)

Biliyorum ki  manevi yönüm Kur’an-ı Kerim’de buyurulduğu üzere tatmin olmayacak. Mutlak kudrete fakrımızı ve acziyetimizi bilerek o hal ile yaşamak gerekecek. Nebiler sultanından öğrendiğimiz gibi…

Hazret-i Aişe (r.h) validemizin anlattığına göre, Hazret-i Peygamber(s.a.v) Efendimiz, geceleri mübarek ayakları şişinceye kadar uzun müddet teheccüde devam ederlerdi. Durumdan müteessir olan muhterem zevcesi:“Ey Allah’ın resûlü, geçmiş ve gelecek günahların bağışlandığı halde niçin böyle yapıyorsun?” diye sorunca:“Ey Âişe! Rabbime çok şükreden bir kul olmayayım mı?” karşılığını vermiştir.(3) Biz dahi fakrımızı ve muhtaçlığımızı en yakınımızda olan Cenab-ı Hakk’a her daim söyleyerek şükretmeliyiz.

Rabbim  bizleri başkasına değil de kendisine muhtaç etsin ve cennet kaygısı olmadığı halde sürekli şükreden Peygamberinin (sav) ümmeti kılsın.Amin.

Dipnotlar:

1: (Bakara, 2/155)

2: (Fâtır, 35/15)

3; (Buhari,Teccüd,6)