KAYBOLUŞUNUN ARDINDAN

Bir bir düştü mavi tesbih taneleri kayboluşunun ardında bıraktı ümitlerini...

MİNİK BİR MEKTUP

Varlığı sonsuz olan rabbime,

Minik ellerle açılan masum gülücüklerle etrafındaki meleklere tebessüm eden bir bebeğin saflığı yok benliğimde.

Büyüdük ellerimiz yüzümüz ve bunların yanı sıra sonsuz ihtiyaçları sıraladık ev,araba,uçak vs...

hiç bitmesini istemediğimiz yalancı mutluluklar ve istekler benliğimizde açan ızdırapları kapatmaya çalışıyorum.

Günahın küçük gören ve hiç olmamış gibi hayata devam eden nefsimi şikayet ediyorum kendime hep kendimle konuşurum ya bak burda yaptım şurda bunu yaptım kime neyi söyledin buna bunu söyledin bana verilen beyaz sayfaları mai kalem yerine siyahlara boyadın.

Hayatın rengi bize verilirken biz hep siyahı tercih ediyor ve kalbe bir bir kara lekeyi bırakıyoruz

biliyorum hayat da çok mutlu olmıcak insan,insan Allah(c.c) demedikçe gerçek saadete ulaşamayacak,

hayat kısa ve biz bu dar zamanda nelerle meşgul oluyoruz kendime soruyorum da çok şey istiyoruz ve asıl isteyeceğimizi istemiyoruz sahi ne olmak istiyorum kul....yoksa...????

Başlamak dünyadaki vazifeyi unutmamak olmayışların bir sebepleri vardır bir hikmeti demek isyan etmemek aslında samimiyetli olmak kula bela gelmez hak yazmayınca hak bela yazmaz kul azmayınca...

biz kötü musimetleri kendimizden bilmeliyiz ve günahlarımı hiç bir zaman unutmayarak pişmanlık dilemeliyiz ve isteklerimizin ebedi sonsuzluğa rızahi ilahi görme rabbimize mümin peygamber efendimize ümmet olmak için çalışmalıyız iş hayatında iş bitmiyor sadece bize verilen zaman bitiyor ve benliğimize nefsin himayesine girmeden gerçek mutluluğun girmesini istiyorum aciz günahkarım diyorum kendime ve sadece varlığı sonsuz olan rabbime küçük bir yazı yazabiliyorum ben ne küçük ellerim ne mai duvarlarım nede beyaz sayfalarım var önümde kalbimde sadece bir olan rabbim ve onun sevgisi var seven o sevdiren o ne mutlu....